BENİM SADIK YARİM

Ne güzel demiş ünlü, gönlü güzel şair Aşık Veysel Şatıroğlu ' Benim Sadık Yarim Kara Topraktır' diye. Ne görmüş yaşamış da yazmış yıllar yıllar önce.. Peki ya bizler ne yaşıyoruz bu varlığın bolluğun içinde hepimizi böyle yalnız bırakacak, böyle hırslandıracak, böyle üzecek, kin tutacak, kuyu kazacak?... Yetmiyor mu ki koca Yerküre bize bunca varlık bunca zenginlik içinde.

Sorduk mu kendimize bizim derdimiz ne ki mutsuz ediyoruz hem kendimizi hem çevremizdekileri.. İçi boş şişmiş egolar, tatmin olmayan nefisler, doyumsuz haller.. Yaşamın güzel tarafı paylaşmak değil miydi eskiden beri, kalabalık sofralar, hoş sohler, akrabalar, güzel yürekli dostlar, düşünmeden gönlünü açabildiğin zarar gelmeyeceğinden emin olduğun arkadaşlıklar.. En son dedemde gördüm böyle kalabalığı şen sofrayı sonra ne mi oldu dedem öldü ve yeni nesil uğraşmadı bağları sıkı tutmakla. Tek suçu devir alan nesilde bulmuyorum elbet. Bu hayat mücadelesinde nasıl vakit bulsun da ayırsın değil mi? Kendini düşünmek varken! Keyif adamı mı olduk biz tabiri caizse.. Etrafında kimse olmayan keyif adamları. Peki insansız neyin değeri var ki?